Eind september 2025 gingen we drie weken op vakantie naar Florida. Vooraf maakte ik een overzichtje voor onze kattenoppas, zodat hij precies wist wat hij moest doen en waar alles stond. Onze twee mannetjes, Chazy en Cookie, had ik helemaal voorbereid op onze afwezigheid.
We zijn al eens een paar nachtjes weggeweest, maar drie weken? Dat voelde echt lang.
Telkens wanneer ik aan deze reis dacht, dacht ik aan onze katjes en het idee dat we ze achterlieten. Zo voelt het gewoon. En dat gevoel bleef een beetje hangen tot vlak voor vertrek.
Onze rondreis ging van start en mijn vriend plant graag 48 uur in 24 uur—dus we hadden eigenlijk weinig tijd om heimwee te hebben. Dat was achteraf gezien best fijn. Het gaf me ruimte om echt van de reis te genieten, wetende dat de katjes in goede handen waren.
Van te voren had ik niet gedacht dat ik zo zou kunnen genieten.
Een groot aandeel hierin is natuurlijk ook het feit dat ik ze heb kunnen voorbereiden op onze afwezigheid en tijdens de reis heb ik regelmatig met ze gekletst. Voordat we vertrokken dacht ik dat ik het kletsen van Chazy en Cookie elke avond nodig zou hebben, maar dat bleek gelukkig niet zo te zijn. Maar zo nu en dan een incheck-moment voordat ik ging slapen, heerlijk! Wat ben ik ontzettend blij dat ik dit kon doen voor en met de mannekes. Er zijn maar weinig geluksvogels die tijdens een vakantie kunnen vragen hoe het thuis met de dieren gaat, en dat gaf me veel rust.
Onze katjes zijn gewend aan een redelijk flexibel ritme en we zijn niet vaak met z'n tweeën lang van huis. De situatie tijdens onze vakantie was anders dan normaal. De kattenoppas verbleef de hele drie weken bij ons in huis, maar werkte vijf dagen per week overdag en Chazy en Cookie waren hierdoor wat langer met z'n tweetjes alleen thuis dan normaal. Dat was duidelijk merkbaar.
Toen ik tijdens de vakantie aan de mannekes vroeg of ze druk waren geweest, antwoordde Cookie op zijn typische manier: “Ja… wat had je dan verwacht? Wij komen pas echt tot leven wanneer jullie thuis zijn. Omdat we nu langer alleen zitten dan normaal, slapen we overdag meer en hebben we ’s avonds meer energie om kwijt te kunnen wanneer de oppas er weer is.” Precies wat ik had verwacht en eigenlijk ook heel logisch. Alles was verder prima geregeld, iets ontbrak.
Vanaf de vijf naar laatste nacht begon ik elke avond samen met ze af te tellen naar de dag dat wij weer thuis zouden komen. Chazy leek er rustig onder, maar Cookie werd duidelijk ongeduldig toen er nog twee nachtjes te gaan waren. Hij gaf aan “Het mag wat sneller gaan? Jullie mogen wel weer thuis komen hoor!” Chazy daarentegen genoot van het vooruitzicht en van onze gezamenlijke aftelroutine.
De eerste reactie bij thuiskomst? Een beetje voorzichtig, omdat we onze koffers en tassen in de woonkamer hadden gezet—spannend! Maar al snel waren ze zichzelf weer. Meer kroelen dan anders? Nee, dat niet… al hoop je daar stiekem wel op. Ik was ontzettend blij weer bij mijn schatjes te zijn. Wat hou ik toch van die twee.
Wat ik voor jouw dier en jou kan betekenen:
Ga je lang weg? Ik kan je dier hier op voorbereiden en duidelijk maken wat ie in je afwezigheid kan verwachten. Ook als je dier naar een pension gaat, kan een goede voorbereiding en uitleg het verblijf een stuk prettiger maken. Neem gerust contact met me op!
Ik ben zo dankbaar dat ik dit voor dieren en hun eigenaren mag doen.
Liefs,
Sietske
